Myszyńca; odwieczna to forma pol mienną samogłoską (kr
Myszyńca; odwieczna to forma pol mienną samogłoską (krótkiem i dłu ska (ur w miejsce ar trafia się czę giem u, gdy w słowiańskiem dwusto), i nie z litewskiego, pruskiego, głoska) kurti, 'palić' (wartość od kurpê, 'trzewik', przejęta, lecz to mienne, bo i 'budować', właściwie dzima. Te same 'chodaki' nazywają więc: 'nakładać, rozkładać ogień'). Podhalanie kierpcami, od sąsiadów > Chaty kurne* (bez komina) należą Słowaków, krpec; bywają i formy już do przeszłości; ich kurny przy gwarowe odmienne, kyrpec, krgpeć. padkowo schodzi się z kurnym od Na 'buty' przeniesiono to od 'ła kur. W nazwach miejscowych, czes. taniny' wszelakiej, bo kr pa w cer- Kourzim, ale Kurnik niekoniecznie kiewnem i językach południowych od kura, 'koguta', por. rus. kurnik Słowian znaczy 'łatę', krpiti, 'łatać', o 'izbie kurnej'. Prasłowo; ; krpacz, 'łaciarz (butów)', co byłoby u wszystkich Słowian, nawet kupo polsku karpać, rus. korpaf, 'ła rjewa powtarza się na Rusi, o 'ku tać', 'dukwieć nad czem'; serb. krpłje, rzawie śnieżnej'; przytaczają goc. czes. krpie, i o 'łyżwach*. Pień okazuje się hauri, 'węgiel', nord. hyrr, 'ogień'. skerp-, por. charpęcie (karpa, karkus, p. kęs (pod kąsać); ocalało pęcie), bo (s)k i ch są oboczne; w złożeniu pozomem psikus, cho grec. krepis, 'trzewik' (podobne ciaż to dwa zwroty. i w innych językach). *• kusić, kusicieł; pokusa, poku- K kustrać — kuty 285 ssać, skusić] p. kęs, kąsać] u i ą, ę, dawne kursnierz (z stałą wyrzutnią oboczne, i w kąs, kęsy i kus, zbliżonego r, jak kaczmarz z karcz kusy; pierwotne wartość 'koszto marz), z niem. Kurschner, co po wać (kąsać)', 'próbować, doświad chodzi od dawnego kursina, 'futro' czać'; kusić się o co, 'ubiegać, si (łac. crusina, crusna, w średnio lić się'. Prasłowo; cerk. wkusiti, wieczu), a to pożyczka z słowiań iskusiti, o smaku' i 'próbie', czes. skiego kurzno (rus. korzno, serb. zkouszka, 'egzamin', itd.; u nas krzno, 'futro', rus. kor-zeń, kor-znia, kusić zatraciło zupełnie wartość 'płaszcz futrem obszyty'); krzno od 'smaku', widoczne w rus. wkus, serb. krzałi, 'ocierać'(?). 'smak', wkusnyj, 'smaczny', zakusif kuta, 'habit zakonny', z niem. i kuszaf, 'zajadać, jeść', obok is- Kuite (franc. cotte), co z łac. cotta, kusstwo, 'sztuka'; cerk. ;. ale to ponownie przejęto z niem. Kokustrać się, p. guzdrać (^pod guz).tzen, 'grube sukno'. kutas, kutasik, z tur. kutas, kukustrzyca, 'kuper ptaszy', forma tar, 'zawieszenie na głowie; u szyi chwiejna. kusy, dawniej i kęsy, kuso i kęso) końskiej'. taka sama odmienność samogłoski kutel, 'matnia', z niem. Kūttel, i w cerkiewnem i w bułgarskiem o tern samem znaczeniu. (kâs i kus) u innych Słowian to kuternoga, o 'kulawym', przezwi